„MOJA BABCIA BYŁA BARDZO DZIELNĄ I ODWAŻNĄ KOBIETĄ.”

Moja babcia, Anna Burger, miała pięcioro dzieci, żyły w bardzo nędznych warunkach. Aby zapewnić środki do życia rodzinie, zmuszona była by kraść i żebrać, jednak i to nie starczało. Pewnej nocy ukradła kołdry dla swoich dzieci. Ktoś ją zobaczył i doniósł na nią, w wyniku czego w 1940 roku została aresztowana i skazana na rok więzienia. Po odbyciu kary została deportowana do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, z adnotacją „powrót niepożądany”.

Moja babcia była więziona w Ravensbrück od 6 maja 1941 r. do 2 grudnia 1943 r., gdzie w wieku zaledwie trzydziestu lat straciła życie w wyniku śmiertelnego zastrzyku. Wspomnienia o mojej babci mam już tylko na podstawie zdjęć i opowiadań mojej mamy, a także dzięki wieloletnim poszukiwaniom informacji o niej.

Obóz koncentracyjny Ravensbrück dla mojej babci był pasmem cierpień. Tam straciła życie, mając świadomość tego, że pięcioro dzieci, które zostawiła było zdanych jedynie na siebie samych. Dla mojej mamy Ravensbrück był miejscem, które zabrało jej matkę, a zarazem dzieciństwo. W 2016 roku powiedziała „będąc w miejscu, w którym była moja matka, czuję, jak idę jej śladami...”

Dla mnie obóz koncentracyjny Ravensbrück oznacza różne rzeczy: w tym miejscu można poczuć przygnębienie, ból, ale jednocześnie też radość. To miejsce zabrało mi babcię. Brak mi jej było właśnie jako dziecku i nastolatce, choć nigdy jej nie poznałam. Jednak w Ravensbrück nawiązałam też pełne miłości przyjaźnie. Wchodząc na teren obozu koncentracyjnego Ravensbrück, wyobrażam sobie, że jestem w gościach u mojej babci.

 

Siegrid Fahrecker
Austria
Wnuczka pani Anny Burger